W dniu, w którym wspominamy Święto Stygmatów św. Franciszka z Asyżu, tj. 17 września 2011r. w Klasztorze OO. Franciszkanów w Legnicy spotkali się bracia i siostry ze wspólnot Regionu Wrocławskiego, aby przeżyć razem w jedności dzień skupienia szczególnie poświęcony bł. Anieli Salawy z okazji 20-tej rocznicy beatyfikacji naszej Patronki.
Mszę Świętą celebrował o. Jerzy Marusia – Asystent Duchowy Wspólnoty Legnickiej, w asyście o. Piotra Bielenina – Asystenta Regionalnego, głoszącego homilię, w której obszernie i bardzo interesująco przybliżył wszystkim temat Stygmatyzacji Św. Franciszka. Mówił, że wydarzenie to zostało opisane przez wszystkich biografów św. Franciszka, którzy opowiadają, iż pod koniec lata 1224 Franciszek po raz szósty udał się na górę Alwernię, by przeżyć tam czterdziestodniowy post ku czci Matki Bożej Wniebowziętej i św. Michała Archanioła. W czasie postu Święty przeżywał silne ekstazy i wewnętrzne niebiańskie wizje. Trwając w tym stanie, i zapalając się w kontemplacji Franciszek ujrzał Serafina schodzącego z nieba i mającego na sobie obraz człowieka ukrzyżowanego. W tym tak zwanym serafickim objawieniu , to Chrystus mówił do Franciszka o tajemniczych i wzniosłych rzeczach. Po długiej i tajemniczej rozmowie cudowna wizja skończyła się, zostawiając w sercu Franciszka ogromny żar i płomień miłości Bożej, a na ciele cudowny obraz i ślady męki Chrystusa. Dusza Franciszka od dłuższego czasu była przygotowana na to wielkie wydarzenie. Stygmaty są przekonującym znakiem tego, jak bardzo jego dusza była zanurzona w tajemnicy Krzyża. Stygmaty są także znakiem przewidującej mądrości Bożej, potęgi ducha Boga żywego. Dar stygmatów przekazany św. Franciszkowi czyni z niego wielkiego kanclerza Chrystusa. Jest uważany za „ innego anioła wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego/Ap 7,2/. Stygmaty nie stanowią daru tylko dla Franciszka; są znakiem dla zakonu franciszkańskiego i dla Kościoła. W życiorysie większym św. Franciszka, św. Bonawentura wspomina: „Wiedz, bracie”- powiedział Świętemu słusznie brat Illuminat – „ że tajemnice Boże są ci niekiedy objawione nie tylko ze względu na ciebie, ale także ze względu na innych” / 1 Bon 13,4 /. Stygmaty wzywają cały świat, a szczególności franciszkanów, do pobożności wobec Meki i śmierci Chrystusa. Ukierunkowują błądzących, odsyłając przez znaki męki do mądrości Krzyża, ku której każdy powinien kierować własną wolę.
Ojciec Piotr wspomniał również o życiu bł. Anieli Salawy, która służyła Bogu opiekując się potrzebującymi i chorymi. Nadano jej przydomek „świętej panienki”. Ostatnie lata życia spędziła w nędzy, z pogodą ducha znosząc krzyż choroby. Swoje cierpienia ofiarowała Ukrzyżowanemu Chrystusowi jako wynagrodzenie za grzechy świata.
Przed błogosławieństwem na zakończenie Mszy Świętej Przełożona Regionu, s. Bożena Oleksów wraz z s. Klarą Joanną i br. Tadeuszem z Rady Regionu uroczyście odczytała Akt Zawierzenia Rady Regionalnej bł. Anieli Salawie na okres całej kadencji i wszystkich wspólnot w Regionie.
Po końcowym błogosławieństwie wszyscy obecni ucałowali relikwie bł. Anieli.
Następnie w sali parafialnej odbyło się spotkanie braterskie połączone z posiłkiem.
Po krótkiej przerwie uczestnicy spotkali się ponownie w Kościele, aby pomodlić się wspólnie Koronką do Miłosierdzia Bożego i Drogą Krzyżową.
Na zakończenie spotkania Przełożona Regionu s. Bożena Oleksów wygłosiła Konferencje, słownie obrazując trudne, ale jakże święte życie błogosławionej Anieli Salawy, pozostawiając nam bogate w treści słowa, przypomniane przez Papieża Jana Pawła II podczas beatyfikacyjnej Mszy Świętej:
„Panie! Żyję, bo każesz, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz”
Dnia Skupienia zakończył o. Jerzy Marusia w zastępstwie za o. Piotra Bielenina udzielając wszystkim błogosławieństwa Bożego.
Był to czas przepełniony modlitwą, wzajemną życzliwością i radością braterską.
s. Klara Joanna Musiałek