Reguła Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

Rozdział 3

ŻYCIE WE WSPÓLNOCIE

Franciszkański Zakon Świeckich dzieli się na wspólnoty różnych stopni: miejscowe, regionalne, narodowe i międzynarodowe, z których każdy w Kościele posiada własną osobowość moralną³³. Te zaś wspólnoty różnych stopni są połączone i podporządkowane sobie wzajemnie według norm tej Reguły i Konstytucji.

Pomimo różnych stopni, każda wspólnota jest ożywiana i kierowana przez Radę i Przełożonego (Prezesa), wybieranych przez profesów zgodnie z przepisami Konstytucji³⁴. Ich posługiwanie przez określony przeciąg czasu jest obowiązkiem charakteryzującym się dyspozycyjnością i odpowiedzialnością wobec poszczególnych braci oraz wspólnoty.

Wspólnoty konstytuują się wewnętrznie w różny sposób pod nadzorem rady według przepisów Konstytucji, stosownie do różnych potrzeb swoich członków oraz regionów.

Wspólnoty miejscowe muszą być założone kanonicznie: w ten sposób powstaje pierwsza komórka całego Zakonu i widzialny znak Kościoła, która jest wspólnotą miłości. Wspólnota powinna być uprzywilejowanym środowiskiem dla rozwoju zmysłu kościelnego oraz franciszkańskiego powołania, a także do ożywienia apostolskiego życia swych członków³⁵.

Prośby o przyjęcie do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich należy kierować do miejscowej wspólnoty, której Rada podejmuje decyzję dotyczącą przyjęcia nowych braci³⁶. Rzeczywiste włączenie (do wspólnoty) dokonuje się w okresie wprowadzenia, w okresie formacji trwającej przynajmniej jeden rok oraz w momencie profesji Reguły³⁷, (czyli przyrzeczenia zachowania Reguły). Do zachowania tej kolejności w przyjmowaniu jest zobowiązana cała wspólnota także w sposobie swego życia. Odnośnie do wieku wymaganego do złożenia profesji oraz specjalnych oznak franciszkańskich należy trzymać się³⁸ przepisów zawartych w Statutach.

Z natury swojej, profesja jest zobowiązaniem wieczystym³⁹. Członkowie, którzy znajdują się w szczególnie trudnych okolicznościach życia mogą prowadzić braterski dialog z Radą na temat swoich problemów. Odejście albo definitywne wydalenie z Zakonu, jeżeli byłoby konieczne, wymaga uchwały Rady Wspólnoty, zgodnie z przepisami Konstytucji⁴⁰.

W celu podtrzymywania ducha wspólnoty Rada powinna organizować okresowe zebrania i częste spotkania także z innymi wspólnotami franciszkańskimi, zwłaszcza młodzieżowymi, podejmując odpowiednie środki do rozwoju w życiu franciszkańskim i kościelnym, zachęcając każdego do życia we wspólnocie⁴¹. Ta wspólnota rozciąga się na braci zmarłych poprzez modlitwy ofiarowane za ich dusze⁴².

W związku z koniecznymi wydatkami na cele życia wspólnoty, czy to na cele kultu, apostolstwa i dobroczynności, wszyscy bracia i siostry powinni składać ofiary stosownie do swoich możliwości. Wspólnoty miejscowe zaś niech dbają o zaspokojenie potrzeb Rad na wyższym stopniu⁴³.

W celu okazania szczególniejszego znaku wspólnoty i współodpowiedzialności, stosownie do Konstytucji. Rady wspólnot różnych stopni zwrócą się z prośbą do Przełożonych czterech Franciszkańskich Rodzin Zakonnych, z którymi Franciszkański Zakon Świeckich jest złączony na zawsze, o wyznaczenie odpowiednich i przygotowanych zakonników, aby sprawowali funkcję asystentów duchowych.

Mając na celu utrzymanie wierności wobec charyzmatu i zachowanie Reguły oraz uzyskanie większej pomocy w życiu wspólnoty, niech przełożony w porozumieniu ze swą Radą zwróci się z prośbą do właściwych przełożonych zakonnych⁴⁴ o przeprowadzenie okresowej wizytacji pasterskiej, a do swoich przełożonych Franciszkańskiego Zakonu Świeckich o przeprowadzenie wizytacji braterskiej zgodnie z Konstytucjami.

„I ktokolwiek to zachowa, niech w niebie będzie napełniony

błogosławieństwem Ojca Najwyższego, a na ziemi błogosławieństwem

umiłowanego Syna Jego z Najświętszym Duchem Pocieszycielem...”

(Błogosławieństwo św. Franciszka z Testamentu).